Jorgos Seferis 
EURYPIDES, ATEŃCZYK 

Zestarzał się między pożarem Troi 
i kamieniołomami Sycylii.

Lubił jaskinie na wybrzeżu, obrazy malowane przez morze.
Widział żyły ludzkie 
jako sieć, w którą bogowie chwytają nas jak dzikie zwierzęta: 
usiłował ją przedziurawić. 
Cierpki był, niewielu miał przyjaciół. 
Kiedy nadeszła pora, rozszarpały go psy. 

przełożył Zygmunt Kubiak 

Do naszych czasów nie zachowały się żadne wzmianki, by Eurypides angażował się w jakąkolwiek działalność publiczną na rzecz swojego miasta. Nie wiemy również, by przyjaźnił się z wpływowymi politykami. Możliwe, że właśnie dlatego najczęściej przegrywał w konkursach tragediowych, które każdego roku odbywały się w Atenach ku czci Dionizosa… 

Eurypidesa, który pozostawał na uboczu życia swojej społeczności cechował jednak ostry zmysł publicysty. Ten enfant terrible ówczesnej dramaturgii miał odwagę, by przemawiać własnym, często odosobnionym głosem. Doświetlał znane mity z nowej, nieoczywistej strony. Wykorzystywał je do stawiania trudnych, często bardzo niewygodnych pytań i nie podpowiadał łatwych, konsolidacyjnych odpowiedzi. W odróżnieniu od współczesnych mu artystów – przełamywał dotychczasowe konwencje tragediopisarskie i w sposób zupełnie nowy przedstawiał postaci kobiecie, które często stawały się protagonistkami jego utworów. Niejednokrotnie w sposób znaczący przewyższały inteligencją swoich scenicznych partnerów - jeżeli pamiętamy, że o wyniku konkursu tragediowego decydowali mężczyźni, tym bardziej nie powinny nas dziwić kolejne klęski Eurypidesa. 

Nie dostarczał obywatelom swojego miasta łatwej i przyjemnej rozrywki. W TROJANKACH pokazał to, czego nie opowiedział nam Homer w ILIADZIE. Jak wyglądał poranek po zdobyciu Troi. Jak kobiety, do tej pory przedstawicielki królewskiego rodu, zostały zepchnięte na samo dno ludzkiej egzystencji. Jak wygląda ich relacja ze zwycięzcami, przedstawicielami wysokiej kultury helleńskiej, którzy mordując niewinnych i bezbronnych przekraczają granice barbarzyństwa. Pracując nad tym spektaklem twórcy starali się przyjrzeć procesowi dojrzewania do zemsty - ofiar na oprawcach. Pisząc TROJANKI w kontekście trwającej wojny peloponeskiej Eurypides otwarcie krytykował imperialne ambicje Ateńczyków. Starał się im uświadomić, że w żadnym konflikcie zbrojnym nie ma zwycięzców ani zwyciężonych. Grecy z eposu Homera podobnie, jak współcześni Eurypidesowi Ateńczycy, uwierzyli, że są niepokonani i to sprawdziło na nich zgubę. 

W spektaklu pojawiają się bardzo głośne efekty dźwiękowe. 
 

Najlepszy spektakl 25. Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi. 

Nagroda 12. edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia dla Mirka Kaczmarka za scenografię TROJANEK. 

Jeden z najlepszych spektakli sezonu 2018/2019 wg ankiety miesięcznika Teatr. 

Nagroda Teatralna Miasta Gdańska, Nagroda Splendor Gedanensis i Pomorska Nagroda Artystyczna dla Doroty Kolak za rolę Hekabe w TROJANKACH. 

Nagroda Teatralna Marszałka Województwa Pomorskiego dla Mirka Kaczmarka za scenografię i kostiumy do TROJANEK. 

Nagroda Teatralna Marszałka Województwa Pomorskiego dla Krzysztofa Matuszewskiego za rolę Polymestora w TROJANKACH. 

Nagroda Specjalna Teatralna Marszałka Województwa Pomorskiego dedykowana pamięci prof. Jana Ciechowicza dla Magdaleny Gorzelańczyk za rolę Polykseny w TROJANKACH.