Od 1980 roku aktor Teatru Wybrzeże. 

„W Teatrze Wybrzeże zaczynał jeszcze jako adept, był rok… Nieważne. Ważne, że etatowym członkiem zespołu jest od lat ponad czterdziestu, stworzył w tym czasie wiele fantastycznych ról i właściwie nikt nie wyobraża sobie Wybrzeża bez jego potężnej sylwetki, długich, teraz już siwych włosów, a przede wszystkim niezwykłej empatii i zaangażowania w pracę. Syn stoczniowca, jeździł do Stoczni Gdańskiej w gorących dniach strajku i podpisywania Porozumień Sierpniowych. Czytał wówczas protestującym poezje Miłosza, czując niezwykłość przeżywanych chwil. Po latach wrócił do tamtego czasu w widowisku WRACALIŚMY WRESZCIE DO WŁASNEGO DOMU w reżyserii Adama Orzechowskiego. On też powierzył mu jedną z najpiękniejszych ról w gdańskim teatrze – komiczną, a zarazem gorzką Iraidę Siemionowną, lat osiemdziesiąt, w BABIE CHANEL Nikołaja Kolady. Z rosyjską literaturą zawsze mu było po drodze. Szczególnie sobie ceni Lebiadkina, zagranego w BIESACH Dostojewskiego w reżyserii Krzysztofa Babickiego, ale też Strażnika z poruszającej sztuki TYLKO TA PCHŁA Naomi Wallace, zrealizowanej przez Aldonę Figurę. Ostatnio zaskoczył zupełnie nowym wcieleniem Dziecka Chorego na Raka w POWARKIWANIACH DROGI MLECZNEJ oraz przypomniał o sobie dziecięcej widowni w SZELMOSTWACH LISA WITALISA.” 

Jacek Wakar, album TWARZE WYBRZEŻA