Eurydyka umiera w tragicznych okolicznościach. Orfeusz zostaje sam. Co dalej?
Przez żałobę przechodzimy różnymi drogami. Jedna wiedzie najpierw przez sawanny, potem przez górzyste krajobrazy i morza; inna zaczyna się przy kole podbiegunowym, przechodzi kilka stref czasowych i klimatycznych. Są ludzie, którzy zaczynają ubierać się na czarno. Są tacy, co nie płaczą, choć czują że powinni.
We współczesnym świecie żałoba została usunięta ze sfery publicznej. Rytuały, które w archaicznych społecznościach miały łączyć jednostkę ze zbiorowością, a przerwane życie z życiem, które dalej się toczy, wygasły lub zostały podważone. Kultura zapomnienia, traktująca żałobę jako anomalię albo przeszkodę na drodze do szczęścia i sukcesu, nie uczy nas tracenia, uniemożliwiając dojrzałą odpowiedź na traumatyczne zbiorowe doświadczenia, takie jak pandemie, katastrofy naturalne czy konflikty wojenne.
W „Orfeuszu” przywołujemy antyczny mit, aby zadać pytanie o sposoby przeżywania utraty, o zapomniane albo nowe rytuały i ich potencjał wydobywania człowieka z samotności. Żałoba interesuje nas tak w wymiarze intymnym, jak i politycznym: podważając wszechobecny nakaz ciągłej produktywności ma przecież w sobie potencjał antysystemowy, a rozmowa o żałobie daje szansę na wzmocnienie relacji społecznych i solidarne przeżywanie bólu.
Kiedy wychodząc z Hadesu Orfeusz się odwraca, traci Eurydykę na zawsze. Ten gest – najczęściej interpretowany jako chwila słabości – staje się powracającym w przedstawieniu refrenem, wokół którego buduje się teatralna rzeczywistość „Orfeusza” i pogrążonych w żałobie Orfeuszy.
Reżyseria: Anna Smolar
Scenariusz i dramaturgia: Anna Smolar, Tomasz Śpiewak
Monologi i dialogi: Jacek Beler, Jan Dravnel, Mateusz Górski, Natalia Kalita, Anna Smolar, Tomasz Śpiewak, Justyna Wasilewska, Julia Wyszyńska
Scenografia i kostiumy: Anna Met
Choreografia scen lalkowych: Natalia Sakowicz
Muzyka: Enchanted Hunters (Magdalena Gajdzica, Małgorzata Penkalla)
Reżyseria światła: Rafał Paradowski
Autorka lalki: Olga Ryl-Krystianowska
Asystenci reżyserki: Katarzyna Gawryś, Tymoteusz Sarosiek, Wojciech Sobolewski
Inspicjentka: Monika Tuniewicz
Kierowniczka produkcji: Magda Igielska
OBSADA
Jacek Beler - Przyjaciel, Cerber, Lalkarz, Żałobnik
Jan Dravnel - Ratownik, Piekarz, Informatyk, Persefona, Braciszek, Lalkarz, Żałobnik
Mateusz Górski - Wąż, Kompozytor, Syn, Kolega, Lalkarz, Żałobnik
Natalia Kalita - Teściowa, Koleżanka, Hermes, Matka, Lalkarka, Żałobniczka
Justyna Wasilewska - Dziewczyna, Orfeusz w piekle, Lalkarka, Żałobniczka
Julia Wyszyńska - Babcia, Lekarka, Dyrektorka opery, Hades, Lalkarka, Żałobniczka
Spektakl porusza temat śmierci i żałoby.
W spektaklu wykorzystywane są światła stroboskopowe oraz dym, pojawiają się używki (papierosy, alkohol).