
Z przyjemnością informujemy, że WIĘZI Jarosława Murawskiego i Michała Buszewicza na podstawie dzienników i relacji reżyserki spektaklu Oleny Apczel biorą udział w 13. edycji Festiwalu Spotkania Teatralne Bliscy Nieznajomi. Przedstawienie zostanie zaprezentowane dzisiaj o godzinie 19.00 w Sali Wielkiej Centrum Kultury Zamek w Poznaniu.
O FESTIWALU
Podczas prezentacji, spotkań i debat organizatorzy będą pytać twórców i publiczność o to, kto mówi i w czyim imieniu. Do kogo należy opowieść, czy raczej wiele opowieści, widzianych z różnych pozycji oraz kształtowanych przez indywidualne i zarazem zbiorowe doświadczenia. Organizatorami Festiwalu są Teatr Polski w Poznaniu i Fundacja Reszka.
O SPEKTAKLU
Gdy próbuję wymówić tytuł tego spektaklu, wychodzi mi na końcu coś między „i” a „y”. Wiem, że to dwa różne słowa, ale na szczęście znaczą z grubsza to samo; co innego „przeszłość” i „przyszłość”, których nie umiem odróżnić, a to jednak poważniejszy problem – tak zaczyna się ta historia. Bohaterka urodzona w Donbasie na wschodniej Ukrainie opowiada o swoim kraju z innej perspektywy niż ta, z jaką patrzy się na Ukrainę w Polsce, czyli głównie przez pryzmat tego, co dzieje się we Lwowie i Kijowie. Mówi o tym, jak wygląda Polska z perspektywy Ukrainy, ale przede wszystkim opowiada o samej Ukrainie, kraju niezwykle zróżnicowanym, przeoranym dodatkowo przez trwający od 2014 roku wewnętrzny i zewnętrzny konflikt.
WIĘZI oparte są na dziennikach i relacjach Oleny Apczel, ukraińskiej reżyserki i performerki, która była świadkiem dramatycznych wydarzeń w Kijowie, Charkowie i innych miastach Ukrainy, które zapoczątkowały „rewolucję godności”, a w jej następstwie hybrydową wojnę. Była na froncie jako wolontariuszka, organizowała pomoc rodzinom poległych, ale przede wszystkim była świadkiem, jak wyostrzone przez Majdan podziały infekują kraj i ludzi, przechodząc w poprzek miast, grup przyjaciół, a nawet rodzin - w tym jej własnej.
- Przez pogmatwanie relacji w mojej rodzinie chciałam ukazać skomplikowaną sytuację społeczno-polityczną w kraju, gdzie jakikolwiek wybór w warunkach wojny prowadzi do wyrzeczenia się czegoś. Z jednej strony nacjonalizm i patriotyzm są niezbędne, by konsolidować naród, z drugiej oznaczają dla wielu podążanie w stronę państwa, w którym wszyscy mówią tak samo, wierzą tak samo i myślą tak samo. A to nie jest możliwe w kraju tak wieloreligijnym, wielojęzycznym i wielonarodowym jak Ukraina – mówi reżyserka.
WIĘZI to spektakl o życiu „pomiędzy”: pomiędzy Ukrainą i Polską, pomiędzy Ukrainą wschodnią i zachodnią, pomiędzy narzucanymi przez różne środowiska narracjami. Ale przede wszystkim to rzecz o wyborze między potrzebą i chęcią służenia ojczyźnie a miłością do rodziny i rodzinnej ziemi. I o okolicznościach, które sprawiają, że obie te miłości mogą się wykluczać.
„Choć temat jest trudny, cała historia opowiedziana została bez krzty patosu, w dodatku przełamana humorem, co nadaje jej wielowymiarowości i lekkości.”
Katarzyna Fryc, Gazeta Wyborcza
Reżyserka spektaklu Olena Apczel została laureatką Specjalnej Nagrody Studenckiej Rezydencji Teatralnej 18. Festiwalu Prapremier za najlepszy debiut.
Tekst (na podstawie dzienników i relacji Oleny Apczel): Jarosław Murawski, Michał Buszewicz
WIĘZI
Reżyseria: Olena Apczel
Dramaturgia: Jarosław Murawski
Scenografia, kostiumy: Natalia Mleczak
Światło, video,: Szymon Kluz
Autor plakatu: Mirosław Adamczyk
W spektaklu występują: Małgorzata Brajner - Matka oraz Urzędniczka / Obca kobieta / Sprzedawczyni, Agata Bykowska - Babcia oraz Ukraińska sąsiadka / Starsza obca kobieta, Katarzyna Dałek - Olena, Jacek Labijak - Brat oraz Chłopak / Pogranicznik / Żołnierz / Obcy mężczyzna, Krzysztof Matuszewski - Ojciec oraz Oficer / Polski sąsiad.
Asystent reżysera: Katarzyna Dałek
Inspicjent, sufler: Katarzyna Wołodźko
Prapremiera: 6 stycznia 2019 roku na scenie Stara Apteka
Czas: 1 godzina 50 minut (bez przerwy)

Przez te dni obejrzeliśmy 13 spektakli przygotowanych przez 6 teatrów, od klasycznych dramatów po nowatorskie formy sceniczne.

Lektura, po której trudno oddychać spokojnie. Tekst potwór, tekst niemożliwy. Tekst do mówienia. Tekst do grania. Tekst do śpiewania. Tekst do tańczenia. Tak wiele możliwości, gdyby tylko ktoś miał dość odwagi…

Nasze koordynatorki dostępności wystąpiły online jako prelegentki w panelu poświęconym nowoczesnym technologiom wspierającym osoby z niepełnosprawnościami w odbiorze sztuki.