Nora
Nora jest gospodynią domową, perfekcyjną panią domu, której spełnienie zależy od satysfakcji męża. Nie pracuje, nie zarabia, wychowuje dzieci. Nora rozpoznaje własne życie jako egzystencję „lalki”. Postanawia odejść od męża, zostawić dzieci i opuścić dom. Nora stała się ikoną samostanowienia, wolności ku samorealizacji, której warunkiem jest bycie w prawdzie z sobą samym. Wyjście z domu jest aktem narodzin, buntowniczym i heroicznym zarazem. Ibsenowska postać stała się patronką słusznych rozwodów, rozstań, które przynoszą wyzwolenie samopoznania. Radosław Rychcik o spektaklu: „Wszystkie wydarzenia w sztuce Ibsena prowadzą do momentu rozpoznania, do rozmowy żony z mężem. Ta rozmowa jest przesłaniem. Nora rozpoznaje w mężu kogoś Obcego. Wstrząs, jaki wywołuje reakcja Helmera na sfałszowany przed laty podpis na czeku, budzi jej drugą uśpioną część osobowości. Nora rozpoznaje własne życie jako egzystencję „lalki” i obciąża winą mężczyzn – ojca i męża. Czuje się przez nich zmanipulowana, zdegradowana do funkcji dekoracyjnego przedmiotu uprzyjemniającego życie mężowi. Nora uświadamia sobie, że nigdy nie była z mężem szczęśliwa! Nora chce wziąć odpowiedzialność za swoją tożsamość i sens życia. Tu happy endem jest odejście żony od męża.”
Projekt dofinansowany ze środków Miasta Gdańska.
